Η ρουτίνα χρησιμοποποιείται συνήθως ως μια μεταφορική έκφραση, αλλά για τον Σίσυφο, περιγράφει πραγματικά τη ζωή του πολύ καλά. Όλη τη μέρα δεν κάνει τίποτα αλλό παρά να σκαρφαλώνει σε ένα ελκυστικό σεντούκι θησαυρού... μόνο για να αποτύχει οικτρά και να γδάρει την αδύναμη κοιλιά του, ενώ ολισθαίνει. Αλλά η σκέψη της δόξας (και περισσότερο χρυσό να αγοράσει μία επιπλέον μερίδα γεωσκώληκων) τον κάνει να συνεχίζει.

Η καλοκαιρινή θερμότητα καταρρέει στις βαθύτερες κατακόμβες και καθιστά τη ζωή άθλια για όλους. Δαιμόνια γης και νεκρομάντες, καλικάντζαροι και τρολ - ο καθένας είναι άρρωστος από τη βαθύτατη θερμότητα. Τόσο πολύ, που έχτισαν έναν βωμό για το χειμώνα, όπου περνούν ώρες κλαίγοντας και ικετεύοντας για την κρύα εποχή να έρθει σύντομα.

Το χτύπημα που ακούγεται μέσα από τους γλοιώδεις διαδρόμους από το ναό θυσιών είναι ιδιαίτερα μανιακό μέχρι τώρα. Οι σκοτεινές δυνάμεις δουλεύουν εδώ και τα δαιμόνια παραμένουν μακριά από αυτούς τους διαδρόμους - για βάσιμους λόγους.

Η απόρριψη αποβλήτων μπορεί να αποτελέσει μείζον πρόβλημα σε ένα μπουντρούμι. Σίγουρα, μια μικρή δυσωδία είναι απαραίτητη, αλλά αν κάθε δωμάτιο είναι γεμάτο μέχρι πάνω με απορρίμματα, δεν υπάρχει χώρος για υποδούλωση, βασανισμό ή παιχνίδι επιτραπέζιων παιχνιδιών. Μια μαύρη τρύπα είναι η τέλεια λύση.

Η θέρμανση ενός μπουντρουμιού είναι δύσκολη επιχείρηση - άλλωστε, θέλετε κάποια θερμότητα, αλλά δεν θέλετε να καταστραφεί το χαρακτηριστικό υγρό περιβάλλον, ή να στεγνώσει τα βρύα και τη λάσπη που καλύπτουν τους τοίχους.